Verpleegkundige Mitchel

Tijdens zijn verpleegkundige studie viel Mitchel van der Laan al op dat het psychiatrische vak zijn bijzondere aandacht had. Toen hij zijn minors moest kiezen, stelde een docente aan hem voor om zich eens verder te verdiepen in het vak, aan de hand van een stage. “Nou, dat ben ik gaan doen en dat beviel zo goed dat ik niet meer anders wilde.”

Inmiddels werkt Mitchel alweer een jaar als verpleegkundige op de Inforsa-kliniek voor Langdurige Intensieve Zorg, kortweg LIZ. “Je moet onze afdeling zien als een soort van laatste intensieve behandelpoging voor mensen die zo’n ernstige psychiatrische problematiek hebben dat ze regelmatig terugvallen. Voor hen is het echt een proces van vallen en opstaan. Dat maakt ons werk mooi, maar ook heel uitdagend.”

Mentale stabiliteit bewaken
Als verpleegkundige houdt Mitchel zich uiteraard bezig met zaken als medicatie en persoonlijke verzorging, voor wie dat niet zelf kan. Maar hoofdtaak van de verpleegkundige op de LIZ is volgens Mitchel toch vooral om de mentale stabiliteit van cliënten te bewaken.

“Bij een ochtenddienst zorg ik ervoor dat ik een goede overdracht krijg en dat ik overleg met de psychiater en de arts. Dan weet je al vrij snel wat er speelt en hoe iedereen erbij zit.” Ook de rest van de dag bestaat uit signaleren wat cliënten nodig hebben. “Net zoals wij hebben ook zij goede en slechte dagen. Ik probeer aan te voelen wanneer iemand een extra steuntje in de rug nodig heeft.”

In één keer de knop om
Mitchel noemt zich soms een ‘multifunctionele tool die allerlei vraag- en probleemstukken krijgt toegeworpen’. Hij legt uit: “Je moet altijd aanstaan. Kortgeleden hadden we hier een gezellige avond, waarbij we met cliënten naar een voetbalwedstrijd keken. Op het ene moment voer je nog een leuk gesprek met een cliënt, op het andere moment vertelt diezelfde cliënt dat ze stemmen hoort die haar zeggen dat ze haar hand kapot moet slaan op de vloer. Dan moet in één keer de knop om.”

Gelukkig kan Mitchel daarbij rekenen op een geweldig team aan collega-professionals. “Je merkt meteen dat alle neuzen dezelfde kant op staan. Terwijl mijn collega’s de onrust in de groep beperken, ga ik in gesprek met de cliënt. Wat is er gebeurd? Hoe komt het? Op basis daarvan bekijk ik de opties. Moeten we medicatie toedienen of is samen een activiteit doen al voldoende? Het is echt maatwerk.”

Mitchel haalt veel voldoening en plezier uit zijn werk: “Het is fijn dat je aan mensen met psychiatrisch lijden een stukje menselijkheid kunt teruggeven. Vaak staat in de zorg de ziekte zo op de voorgrond, maar het is juist dat menselijke waar het om draait. Als het mij en mijn collega’s lukt om iemand stap voor stap richting gezond gedrag te bewegen, dan kom ik met een goed gevoel thuis.”

Heftig?
Kan het werk soms ook niet heel heftig zijn? “Als buitenstaander kun je daar misschien van schrikken, maar als je hier wat langer werkt, leer je daarmee om te gaan. Juist doordat we in het team goed op elkaar zijn ingespeeld, heb ik nog nooit het idee gehad dat een bepaalde situatie kantje boord was. En belangrijk om te weten: wij zijn ook getraind voor dit soort situaties.”

“Overigens zijn er genoeg andere werkplekken buiten de ggz waar ze ook met spannende momenten te maken hebben. Laatst hoorde ik dat een taxichauffeur een knal kreeg van een klant die te lang langs de weg had staan wachten. Die uitvergroting van gevaren binnen de geestelijke gezondheidszorg vind ik niet eerlijk. Je hebt overal risico’s.”

Extra aandacht
Hoewel hij de mensen graag vooruithelpt, ziet hij ook de nodige terugval bij cliënten. Of hem dat niet frustreert? “Absoluut niet! Ik hoor het de buitenstaanders al zeggen: ‘Wat heeft het voor zin om te werken voor mensen die iedere keer terugvallen?’ Alsof cliënten er bewust voor kiezen om vandaag maar weer eens uit hun plaat te gaan.”

“Het ís geen vrijwillige keuze. Het is zo oneerlijk dat mensen die al onfortuinlijk toebedeeld zijn, elke keer weer door het slijk worden gehaald. Juist deze cliënten verdienen in mijn optiek onze extra aandacht.”

Overstappen naar
Zorgprofessionals die dat ook zo voelen, nodigt Mitchel van harte uit om de overstap naar de geestelijke gezondheidszorg te maken. “En het is nog interessant voor je ontwikkeling ook. In de ggz heb je namelijk telkens met nieuwe vraagstukken te maken en zijn we constant bezig met innovatie. Je leert heel veel over jezelf en over een ander.”

Wie graag voor voorspelbaarheid in het werk gaat, kan volgens Mitchel beter voor een zorgsector kiezen waar ze vooral met protocollen werken. “Maar als je daadwerkelijk de uitdaging zoekt en het leven van mensen die al met 1-0 achterstaan, makkelijker wilt maken, dan heet ik je graag welkom als collega bij Inforsa.”

Wil je dit in de afsluiting zetten: Wie wil kennismaken met Mitchel en andere verpleegkundigen, kan terecht op de Meet & Greet van 30 november. Meer informatie? Klik hier!

Ben jij benieuwd of werken in de ggz ook iets voor jou is?