‘Ik heb jarenlang in de ggz gewerkt en heb daarna bijna 2 jaar in een ziekenhuis gewerkt, ik miste de ggz te erg en heb toen besloten om terug te keren en heb gekozen voor de forensische zorg.

Hier ben je soms jarenlang in iemands leven
In het ziekenhuis draait het om ‘beter maken en door naar de volgende’. Maar hier ben je soms jarenlang in iemands leven en kun je een oprechte band opbouwen. Onze cliënten hebben allemaal een delict gepleegd. Daar probeer ik niet naar te kijken, maar wel naar hoe zij zijn op de afdeling. Ze hebben echt humor onderling, komen voor elkaar op. Het zijn gewoon mensen die gedwongen met elkaar op een groep leven en daar toch het beste van proberen te maken.

Als verpleegkundige let ik op het lichamelijk welzijn van cliënten, maar onze belangrijkste taak is zorgen dat cliënten hun programma volgen en zich aan de afspraken houden. Dat ze naar hun therapieën gaan en meedoen met de structuur van de dag. Die gegevens gaan allemaal naar justitie. Ik ondersteun waar nodig en vraag wat ik kan betekenen. Zijn er dingen die iemand zelf kan doen waardoor hij zich toch wat beter gaat voelen? Of heeft hij gewoon een off-day? Je kijkt of er ook meer achter zit, of iemand psychotisch of angstig is. Dus je observeert ook erg veel.

Werken als verpleegkundige bij Inforsa 
Ik vind het mooi dat bij Inforsa ook goed naar jouw welzijn wordt gekeken, met bijvoorbeeld een vitaliteitsplan. Toen ik hier kwam werken, voelde het als thuiskomen, als een warm bad. De sfeer is goed, er wordt naar je omgekeken. Wat niet wegneemt dat je stevig in je schoenen moet staan voor deze functie. Je moet niet alles persoonlijk opvatten. En je moet ook een beetje door de ‘gekte’ heen kunnen kijken.

Een verward persoon is nog steeds ook gewoon een mens met een vader, moeder, broer en zus. Of vrienden van vroeger. Oké, het is inderdaad raar als iemand z’n huisraad op straat gooit, maar dat gedrag komt ergens vandaan. Achter iedere stoornis schuilt een normaal persoon met zijn eigen gevoelens, angsten en onzekerheden. Ondanks alles, zijn het ook gewoon mensen die nog een kans verdienen om gehoord te worden. De patiënten die bij ons zijn opgenomen, blijven een deel uitmaken van onze maatschappij.