Ontmoet Senior Verpleegkundige Yoran

Yoran werkt 3,5 jaar bij Mentrum op Kliniek Jan Thomeepad. De eerste anderhalf jaar als leerling, hij volgde zijn verpleegkundige opleiding binnen Arkin. De sfeer in de kliniek is goed en gemoedelijk. Van behandelaar tot management tot collega’s op de vloer, iedereen is gelijk. Je kunt makkelijk contact met elkaar zoeken. Dat sprak Yoran, als beginnend verpleegkundige erg aan en daarom is hij in de kliniek gaan werken als verpleegkundige, sinds een maand is hij senior verpleegkundige.

‘De psychiatrie is op mijn pad gekomen en dat voelde goed. Ik was op zoek naar een plek waar ik kon werken en leren. Je hoort dit vaker, mijn moeder werkt ook in de GGZ. Zij vertelde mij dat er interne opleidingen zijn binnen de ggz. Ik liep een week mee bij de organisatie waar zij werkt om te kijken hoe werken in de psychiatrie is, want ik had geen idee. Toen dacht ik, dit ga ik doen.’

‘Wat de psychiatrie voor mij interessant maakt, je ziet hoe de mens kan zijn. Over het algemeen is dat niet positief want cliënten zitten hier vaak aan de grond. Het is een lastig traject waar ze in zitten. Wat ons hier in de kliniek echt lukt, vind ik, is dat wij de cliënten veiligheid bieden. De mensen kunnen heel angstig of psychotisch bij ons binnenkomen. Ook zijn ze het er vaak niet mee eens, snappen ze het niet of willen ze graag anders, ik merk toch dat naarmate te tijd vordert, ze zich veilig voelen. Dat wij ze, als team, een plek kunnen bieden waar zij zich veilig voelen vind ik mooi aan mijn werk.’

‘Wat een uitdaging is in mijn werk, zeker omdat het in de psychiatrie is, is dat je problemen ziet ontstaan. Er komen meer double en triple diagnoses met daarbij verslaving vooral onder jonge jongens. De doelgroep veranderd. Als kliniek maken we stappen, al blijft het lastig. Je werkt aan een psychische stoornis en zodra dat goed verloopt, komt er een verslaving bij kijken. Het doorstromen naar de gespecialiseerde klinieken is lastig dus vaak blijven cliënten langer bij ons.
Met elkaar gaan we de uitdaging aan door out of the box te denken. Ik heb zelf na mijn opleiding de post-hbo studie High Intensive Care gevolgd. Dit gaat over de HIC visie met de nieuwste inzichten, waarbij je kijkt wat een Cliënt wél kan. En dat is de uitdaging die we hier in de kliniek aangaan. Als we vastlopen kijken we waardoor dat komt en vinden we een ingang, hoe klein ook, om toch een oplossing te vinden in de behandeling van ook de verslaving.’

‘Soms loop je de afdeling op en voel je dat er rumoer is. Cliënten stellen veel vragen en er is onduidelijkheid voor hen. Door structuur te bieden kan je de onduidelijkheden weghalen. Bijvoorbeeld door uit te leggen dat wat een cliënt nu wil dat we daar naar toe werken maar dat het op dit moment niet haalbaar is, of juist andersom dus cliënten in beweging brengen zodat er, en dat is wat lastig in de psychiatrie, cliënten rondlopen waarbij je motivatie ziet, dat de sfeer goed is. Dan is mijn werkdag voor mij een succes.’

‘Naast mijn werk als verpleegkundige doe ik ook andere zorgtaken. Ik zit in het MOT-team, het middelenopvang team. We houden ons bezig met middelengebruik van cliënten. Omdat wij een herstelkliniek zijn komen cliënten ook regelmatig buiten de kliniek. Voor sommige van hen, afhankelijk van hun situatie, is er een gedoogbeleid op gebruik van alcohol en cannabis. Samen met mijn collega bespreken we iedere twee weken wie hiervoor in aanmerking komt en wie niet. We kijken of het gebruik invloed heeft op de psychische gesteldheid van de cliënt zowel positief als negatief.
Ook implementeer ik het iROC, een meet- en gespreksinstrument waarmee je herstel kan meten. Aan de hand van de methodiek ga je het gesprek aan en daaruit komen bevindingen in een tabel te staan waar vanuit de behandeling wordt voortgezet.’

‘Binnen Mentrum zijn er voor mijn gevoel, en ik zie dat ook om mij heen, veel mogelijkheden om jezelf te blijven ontwikkelen. Die kansen komen je niet aanwaaien, je moet wel in gesprek gaan met de coördinator en je manager. Voor mij is dit iets heel natuurlijks en zo heb ik ook de kansen gekregen de extra werkzaamheden te doen. Ook na mijn post-hbo studie zie ik nog genoeg mogelijkheden voor mijzelf bij Mentrum. In de toekomst wil ik mijzelf ontwikkelen tot verpleegkundige met coördinerende taken en misschien zelfs een management functie.’

‘Tegen iedereen die twijfelt om de overstap te maken wil ik zeggen: Geen dag is hetzelfde in de psychiatrie, elke dag is echt anders en dat vind ik persoonlijk heerlijk. Het is dynamisch werk, er is altijd wat en je raakt niet in de sleur.
En, de psychiatrie is een plek waar veel mogelijkheden liggen voor je eigen denkwijze. Het is een grijs gebied omdat je te maken hebt met verschillende ziektebeelden én verschillende karakters. Cliënten met hetzelfde ziektebeeld, neem bijvoorbeeld schizofrenie, lijken niet per definitie op elkaar en reageren ook niet per se hetzelfde. Dat komt omdat je achter het ziektebeeld te maken hebt met de mens, en ieder mens is verschillend door karakter en gebeurtenissen in het leven van die persoon. Dat maakt dat je daar als psychiatrisch verpleegkundige over kunt stoeien en klinisch redeneren met elkaar. Een uitdaging die je volgens mij nergens anders vind binnen de zorg.’

‘Vanuit buiten is er een hele erge taboe over de psychiatrie. Er wordt ook weinig educatie gegeven op middelbare scholen bijvoorbeeld. Mensen denken dat cliënten denken dat ze spiderman zijn of god, dat is echt niet wat de psychiatrie is. Ook wanneer ik vertel dat ik psychiatrisch verpleegkundige ben hoor je vaak dat het heftig werk is. Dan geef ik altijd een voorbeeld waaruit blijkt dat mijn werk niet zo heftig is als mensen altijd denken.’