Blog Regiebehandelaar bij het MBT-team
Nieuwsgierig?
Sinds februari dit jaar werk ik bij het NPI in een van de ambulante MBT-teams. Sindsdien ga ik vrijwel elke dag met plezier naar mijn werk en kom ik met energie thuis.
Nieuwsgierig hoe dat kan? Lees dan hieronder mijn ervaringen.
NPI
Ten eerste: soms heeft een instelling een heel goed imago maar blijkt het dat in de praktijk niet te kunnen waarmaken. Bij het NPI zijn mijn hoge verwachtingen uitgekomen. De inhoud en kwaliteit van zorg staan merkbaar voorop. Productie en hard werken zijn uiteraard net als overal ook bij het NPI en Arkin van belang, maar er wordt veel gefaciliteerd om je werk inhoudelijk interessant en emotioneel hanteerbaar te houden. Er zijn voldoende reflectiemomenten en trainingen ruim gefaciliteerd, waaronder de MBT basistraining.
Thuiskomen bij MBT
Na meer dan 20 jaar ervaring met CGT, schematherapie, EMDR, EFT en andere methoden kom ik voor mijn gevoel thuis bij MBT. Kunnen mentaliseren ook als de spanning oploopt is een basisvaardigheid in relaties met een partner, met vrienden, familie en collega’s; als je daar als therapeut aan kan bijdragen is dat eervol en motiverend. Voor mijn gevoel werk ik nu aan de basis van intermenselijke relaties, daar waar het bij mensen met persoonlijkheidsproblematiek juist zo vaak misgaat. In de korte tijd dat ik bij het NPI werk merk ik ook hoe effectief deze aanpak is; het is te merken dat mensen meer vertrouwen krijgen in belangrijke anderen, meer verbinding gaan voelen en dat daarmee ook hun eigenwaarde verbetert, waarmee – interactiecirkel – hun relaties weer verbeteren.
Het leuke is om jezelf en je eigen emoties ook intensief in te zetten; dat ervaar ik bij MBT meer dan bij andere methodes. Het is spannend soms, maar zo werkzaam, leuk en ontroerend dat het echt motiverend is.
Zie hieronder een voorbeeld, een fragment uit een sessie van vorige week:
Een sessie
‘Noor’ (25) is net in de groep gestart. Zij liet mij tijdens de individuele sessie weten hoe erg ze het had gevonden dat ik haar inbreng had overgeslagen bij haar allereerste groepssessie. Ze had zich onbelangrijk gevoeld, alsof haar inbreng er niet toe deed, alsof ze het verkeerd had gedaan. Ze had zich door mij niet gezien gevoeld en was heel verdrietig en ook boos op mij.
Wat een ramp! Dat is wel het laatste wat je als therapeut wil, de cliënt niet zien!
We hebben deze situatie op de millimeter onderzocht; welke gevoelens bij haar speelden, hoe ze het opvatte, wat het met haar deed, wat het effect op haar was. Gaandeweg kon ik steeds beter begrijpen hoe het precies voor haar was geweest. Ik had uiteraard meteen meegevoeld dat het heel naar voor haar was geweest, en ideeën gehad over wat ze gevoeld en gedacht had. Ik had ook haar gevoel meteen weg willen nemen en haar willen kalmeren. Maar ik probeerde haar de ruimte te geven om helemaal te onderzoeken hoe het voor háár was geweest. Ik kan dat immers niet weten en bij MBT is invullen uit den boze.
Ondertussen ging ik bij mezelf na waarom ik dat had gedaan, hoe kon het gebeuren dat ik haar had overgeslagen. En toen er ruimte kwam bij de cliënte kon ik haar daarin meenemen; dat ik haar had willen beschermen zo de eerste keer, dat ik had aangenomen dat zij nog wat in de luwte had willen blijven. En ook dat haar inbreng niet een interpersoonlijke situatie leek te betreffen en dat ik inderdaad had gedacht dat dat wellicht niet een ‘juiste’ inbreng zou zijn geweest. Ik liet weten dat ik mijn beweegredenen bij nader inzien niet gepast vond; dat ik niet had moeten invullen en aannemen hoe het voor haar was en dat er geen goede of foute inbrengen zijn.
Cliënte kon dit aannemen en het werkte kalmerend en vertrouwenwekkend voor haar dat ik mij liet zien en hoe het voor mij was geweest. Dat ik mijn ‘fout’ erkende was prettig voor haar.
Ze kon inzien en mij teruggeven wat ons interactiepatroon was geweest: over mij observeerde ze dat wanneer ik gespannen ben ik meer ‘in mijn hoofd’ ga en minder contact heb met mijn emoties; ik kan dan minder goed emotioneel aansluiten bij de ander, bij Noor in dit geval. Daardoor stond ik niet open voor hoe zij het zélf beleefde en wat zij nodig had. Zij had zich daardoor niet gezien gevoeld, en terécht in dit geval, want ik hád haar – emotioneel – ook niet gezien! Zo werd zowel haar als mijn interactiepatroon helderder, en ook hoe dit inwerkt op de relatie tussen ons.
MBT-hout
Dit soort interacties vind ik mooi, ontroerend en leerzaam. Soms is het ook behoorlijk lastig, en het vuur wordt mij ook heus wel aan de schenen gelegd. Maar dat houdt me scherp en daardoor blijf ik leren. Je moet dus wel van het MBT-hout gesneden zijn en niet bang zijn om naar jezelf te kijken en transparant te zijn over je eigen emoties en beweegredenen. Het contact met cliënten is persoonlijk en direct; dat is soms confronterend en het is daarmee ook een zeer leerzame methode voor jezelf als persoon. Je komt dichter tot jezelf en het verbetert de relaties in je eigen leven ook!
Luxe?
In deze tijden van productie, tarieven en bezuinigingen wordt vaak met een financieel-economisch oog naar indirecte tijd en overleggen gekeken. Het is vanuit dat oogpunt ook wel begrijpelijk dat de vraag wordt gesteld of het niet een tandje minder kan.
Maar nee! Dat kan niet! Intervisie en reflectie zijn geen luxe maar noodzakelijke ingrediënten voor effectieve therapie.
Bij het team waar ik werk hebben we wekelijks een uur intervisie waar je eigen functioneren daadwerkelijk centraal staat. Voor en na élke groepstherapiesessie is er een half uur voorbespreking resp. reflectie. Dat laatste is met een niet bij sessie betrokken collega erbij, om ‘blinde vlekken’ van de groepstherapeuten te voorkomen. De groep doe je altijd met zijn tweeën, ook geen luxe, maar noodzaak.
Tussendoor kun je uiteraard altijd bij collega’s terecht als je ergens mee vastloopt of je eigen mentaliserende vermogen even kwijt bent. Je eigen emoties reguleren en je eigen mentaliserende vermogen herstellen. Deze reflectiemomenten zorgen ervoor dat je je eigen emoties kunt reguleren en je eigen mentaliserende vermogen intact blijft of herstelt. In de sessies zet je je eigen emoties in; je hebt te maken met soms heftige emotionaliteit van cliënten, zij raken geregeld hun mentaliseren kwijt; het is dan essentieel dat jij zelf in staat bent te herkennen wanneer je zélf je mentaliserende vermogen kwijtraakt en je hebt collega’s nodig om dat weer te herstellen.
Alleen zo kun je in mijn ogen goede zorg waarborgen voor mensen met soms ernstige persoonlijkheidsproblematiek. De cliënten worden daar beter van en je eigen werkplezier en welbevinden ook! Het NPI biedt dit en daar word ik dus heel blij van. Wat mij betreft is het een pleidooi voor andere werkplekken (en financiers) hier eens kritisch naar te kijken en dit juist niet weg te bezuinigen!
En, mocht je van werkplek willen veranderen, of wil je naast je eigen praktijk deels toch ook bij een instelling werken; er zijn bij het NPI (en bij Arkin) altijd wel vacatures die interessant voor je kunnen zijn.
Als je vragen hebt over het NPI en het werk als regiebehandelaar dan vind ik het leuk om je vragen te beantwoorden. Je kan me een berichtje sturen op LinkedIn of naar mijn werkmail.
Als je op zoek bent naar net zo’n leuke baan als ik en direct je interesse kenbaar wilt maken, dan kan je onze recruiter Nicolaas den Ouden bereiken via ✉nicolaas.den.ouden@arkin.nl ✆ 06-24910795.
Wie weet verwelkom ik je nog eens als collega 😉
